Paris Hilton is een manusje van alles. Media persoonlijkheid, erfgenaam van het Hilton-imperium, ster in reality shows, actrice in bedenkelijke horrorfilms en zakenvrouw. Het is bijna een wonder dat ze nog tijd heeft om ook nog muziek te maken, al doet ze dat maar sporadisch. Infinite Icon is haar tweede album en volgt maar liefst 18 jaar na haar debuut Paris (2006), dat niet geheel onverdienstelijk was met een aantal hitjes. Ook op Infinite Icon wordt weer vastgeklampt aan vederlichte popmuziek en een zwoele, flink ge-autotunede hijgstem. De productie is, net als de fraaie albumcover, flink bewerkt. Met pompende beats en schurende synths wisselt Hilton dansbare tracks af met ingetogen nummers die richting ballads neigen. In vergelijking met haar debuut ligt de nadruk meer op elektronica. Daarnaast wist zij een aantal gastartiesten te strikken die er niet om liegen. Zo komen onder meer Rina Sawayama, Meghan Trainor, Sia en Megan Thee Stallion opdraven. Als je niet op zoek bent naar diepgaande teksten en muzikale acrobatiek, is Infinite Icon een smakelijk popalbum dat je zonder al te veel moeite wegluistert. (JvQ)