Met hun opzwepende synth- en stadionpop verwacht je niet zo snel dat een band als Bastille een pretentieuze weg zou inslaan. Met hun vijfde album & klinkt de groep namelijk vooral ingetogen, waarbij poëzie en verhalende songs het concept vormen. Onder meer historische en fictieve figuren zoals Eva (uit de Bijbel), kunstenaar Edvard Munch en de Chinese piraat Zheng Yi Sao komen voorbij als personages. In plaats van synthpop ligt de nadruk op luisterliedjes waarin elementen van folk doorsijpelen. Toch zou het Bastille niet zijn zonder de nodige ooh's en aah's, maar juist die meezingbare momenten botsen eigenlijk nogal met de introspectieve aard waar de band op uit was. Hier en daar wordt de stilte doorbroken met een uitbundige climax, maar ook die komen een beetje uit de lucht vallen. Op zich verdient Bastille een compliment, door een nieuwe weg in te slaan na een aantal albums hetzelfde trucje toegepast te hebben, ook al is & uiteindelijk een half geslaagd experiment. (JvQ)