Kameraden waren het, of beter nog, boezemvrienden: blokfluitist en dirigent Frans Brüggen en componist Louis Andriessen. Beiden behoorden in de jaren zestig tot de Nederlandse muzikale avant-garde en traden gezamenlijk op tegen het in hun ogen toenmalige gezapige muziekleven. Zo stonden ze aan de basis van de voor Nederland zo kenmerkende ensemblecultuur. De open houding van Andriessen en Brüggen – er bestond in hun ogen geen grens tussen oude en nieuwe muziek – loopt als een rode draad door dit album. Zo componeerde Andriessen twee blokfluitstukken voor Brüggen en zijn blokfluittrio Sour Cream. Het stuk Sweet voor blokfluit solo wordt hier door de meester zelf gespeeld op een historische opname uit 1970. Bij wijze van requiem voor de in 2014 overleden Brüggen schreef Andriessen, in opdracht van het Orkest van de Achttiende Eeuw, het stuk May (gebaseerd op Gorters gedicht Mei). Natuurlijk ontbreekt daarin de blokfluit, als hommage aan Brüggen, niet. Tegelijk werd het ook een soort requiem voor Andriessen zelf. Het zou zijn laatste voltooide compositie zijn, voordat de meester in 2021 overleed. Aangrijpend is dan ook het openingswerk op deze cd, Nymphes des Bois van Josquin des Prez, dat hij in 1497 als in memoriam schreef voor zijn overleden collega-componist Johannes Ockeghem. Daarmee is het tevens een eerbetoon aan de twee betreurde vrienden Brüggen en Andriessen. En zo zit dit album vol met ontroerende dwarsverbanden tussen muziek uit heden en verleden, waarbij alleen de dood zelf de enige grens lijkt te zijn. (JWvR)