In 2024 vierde The Nash Ensemble hun 60-jarig jubileum. Reden genoeg voor een muzikaal feestje en dat doen de musici met onder meer dit album. The Nash Ensemble ken je wellicht als een van de meest vooraanstaande Britse ensembles op het gebied van de twintigste-eeuwse muziek. Zo maakten de musici gelauwerde opnamen met werk van onder meer Elliott Carter, Henri Dutilleux en Peter Maxwell Davies. Op dit album keren ze met kamermuziek van Debussy terug naar het begin van de twintigste eeuw. Debussy legde met zijn laatste drie sonates (1915-1917) namelijk het fundament waarop toekomstige componisten konden voortbouwen. Maar eigenlijk gooide de componist al in 1899 de compositorische knuppel in het hoenderhok met het orkestwerk Prélude à l'après-midi d'un faune. Pierre Boulez verklaarde er ooit over: ‘Het is met de fluit van de faun dat er een nieuwe wind door de kunstmuziek waait [...], je zou kunnen zeggen dat moderne muziek begint met L'après-midi d'un faune.’ Zeer toepasselijk begint het album met dit stuk, hier in een prachtige kamermuziekversie van David Walter. De Cellosonate, de Sonate voor fluit, altviool en harp, en de Vioolsonate laten horen waar dat op uitliep. The Nash Ensemble geeft prachtige interpretaties van deze stukken. Het is zeker de moeite waard dit album eens te vergelijken met de eerdere opname (1989) die het ensemble van Debussy’s sonates maakte. De bijna compleet vernieuwde cast zorgt uiteraard voor andere accenten. Maar er zijn ook doorgaande lijnen. Fluitiste Philippa Davies speelde 35 jaar eerder ook al mee. (JWvR)