Zelden zijn goede organisten ook goede pianisten (en vice versa), maar de Britse organist-pianist James McVinnie vormt een uitzondering. Hij beheerst beide instrumenten volledig – letterlijk. Op dit album met hedendaagse muziek voor orgel en piano brengt McVinnie stukken samen die om meerdere redenen belangrijk voor hem zijn, niet in de laatste plaats omdat hij veel van de componisten persoonlijk kent. De afwisseling van stijlen, sferen én instrumentarium maakt het album tot een fascinerende klankreis. Vanaf de eerste tonen van Imaginary Pancake, een stuk met de impact van een Ligeti-etude, word je als luisteraar direct in het diepe gegooid. Wie denkt alle klankkleuren van de piano inmiddels wel te kennen, laat zich wellicht verrassen door het slot. McVinnie speelt niet alleen met contrasten, maar zoekt ook naar verbindende lijnen. Zo vormen het titelstuk Dreamcatcher van Marcos Balter en het nog dromerigere China Gates van John Adams samen een prachtig minimalistisch paar. Het verstilde slot van China Gates is een subtiele opmaat naar Riff-Raff van Giles Swayne, het zwaartepunt van het album. In deze ruim zeventien minuten durende orgelcompositie vermengt Swayne Afrikaanse volksmuziek, pop, rock en klassieke elementen tot een stuwend geheel (wie nu nog durft te zeggen dat een orgel niet kan rocken). Tot slot brengt Song for Octave van Bryce Dessner je weer zachtjes met beide benen op de grond. (JWvR)