Het Zuid-Koreaanse Novus Quartet waagt zich op zijn jongste studioalbum aan de drie strijkkwartetten van Johannes Brahms . Na albums met kwartetten van onder meer Beethoven , Schubert , Tsjaikovski en Sjostakovitsj breekt het Novus Quartet nu een lans voor Brahms. Brahms deed er lang over om tot zijn Eerste Strijkkwartet te komen. Naar verluidt zou hij in de jaren daarvoor tien tot twintig strijkkwartetten hebben gecomponeerd die vervolgens weer in het haardvuur belandden. Oorzaak: Beethovens muzikale erfenis drukte als een last op zijn schouders. Met zijn eigen Eerste Strijkkwartet stak Brahms Beethoven naar de kroon door hem uit te dagen op eigen terrein. Als uitgangspunt koos Brahms voor de dramatische toonsoort c kl.t., dezelfde als van Beethovens Vijfde Symfonie. Tegenover zijn eerste volwassen kwartet plaatste Brahms het luchtiger Tweede Strijkkwartet, dat, zeker in de finale, doordrenkt is van de Hongaarse volksmuziek van de Roma. Daarmee verhouden beide kwartetten, die als opus 51 de wereld ingingen, zich tot elkaar als jin en jang. Nog doordachter is Brahms’ Derde Strijkkwartet van drie jaar later. Meer dan in zijn eerste twee strijkkwartetten slaat Brahms hierin een symfonische toon aan, compleet met complexe gelaagdheid en doorwrochte vormconstructies. Het Novus Quartet strijkt zich kranig door Brahms’ klankweefsels heen, al blijft het spel vanwege het minimale vibrato wat terughoudend. Dat werkt in de intieme passages uitstekend, maar op de meer expressieve momenten verlang je soms naar een wat vollere strijkersklank. (JWvR)