Het Frans-Belgische gezelschap Quatuor Danel heeft een zwak voor het Russische strijkkwartet. Na albums met werk van Tsjaikovski , Sjostakovitsj en Weinberg vond het kwartet het tijd voor Prokofjevs twee strijkkwartetten. Geen overbodige luxe, want hoewel de musici niet de eersten zijn die zich eraan wagen, blijven deze werken voor veel luisteraars een vergeten uithoek binnen Prokofjevs oeuvre. De componist zelf stond vrij zakelijk tegenover het strijkkwartet, volgens hem het ‘meest klassieke’ genre. Prokofjevs Eerste Strijkkwartet (1930), gecomponeerd in opdracht van de Library of Congress, ademt een neo-klassieke sfeer en verraadt intensieve bestudering van Beethovens kwartetten. Het Tweede Strijkkwartet (1941) is anders van toon. Prokofjev schreef het nadat hij in 1936 definitief naar de Sovjet-Unie was teruggekeerd. Daar werden hij en verschillende collega’s tijdens de Tweede Wereldoorlog geëvacueerd naar het provinciestadje Naltsjik in de deelrepubliek Kabardië-Balkarië. Op verzoek van de lokale autoriteiten schreef Prokofjev zijn Tweede Strijkkwartet, gebaseerd op volksmuziek uit de regio. Net zoals Bartók , verwerkte Prokofjev niet alleen volksmelodieën en - ritmes, maar imiteert hij ook verschillende oosterse tokkel- en percussie-instrumenten. Het resultaat is kleurrijk, energiek en vol sonische verrassingen. Het is jammer dat Prokofjev het slechts bij twee strijkkwartetten heeft gelaten. Als troost besluit Quatuor Danel het album met een strijkkwartetbewerking van Prokofjevs Visions fugitives. (JWvR)