Na een afwezigheid van maar liefst zeven jaar komt de Britse band Mumford & Sons met een opvolger van hun album Delta (2018). In die tijd verliet banjospeler Winston Mashall de band, zodoende opereert de groep nu als trio. Maar wees gerust, de banjo is op dit album wel weer aanwezig. Waar Delta een half geslaagde poging was om als stadionact door te gaan, manoeuvreert de groep rondom Marcus Mumford zich op dit album weer terug richting hun folkroots. Ondanks die terugkeer zet de band nog altijd in op opzwepende refreinen die door een grote menigte meegezongen kunnen worden. Het kritiekpunt van hun vorige album, dat de liedjes veelal dezelfde opbouw volgen, geldt dan ook voor RUSHMERE. De voorzichtige toevoeging van elementen uit blues en rock ‘n-roll is leuk, maar verhult niet dat de groep in herhaling valt. Voor fans van de band zal RUSHMERE een feest der herkenning zijn. (JvQ)