Johannes Brahms componeerde drie Pianokwartetten. Het Eerste Kwartet werd het meest populair, mede dankzij de orkestratie van Arnold Schönberg . De Kwartetten 2 & 3 zijn minder bekend, hoewel ze een mooi contrasterend paar vormen. Het zonnige Tweede Kwartet ademt de sfeer van Mozart en Schubert . Het verbeten Derde Kwartet (1875) kreeg de bijnaam Werther, vanwege Brahms’ verwijzing naar de lijdende romanheld van Goethe in Die Leiden des jungen Werthers. Brahms worstelde maar liefst twee decennia met het werk, nadat hij eigenlijk al in 1858 het openingsdeel had voltooid. Pianist Krystian Zimerman choqueerde zijn medespelers met de mededeling dat ze het populaire Eerste Kwartet niet gingen spelen. Hij verdedigde zich door te zeggen dat hij de nrs. 2 & 3 net zo geliefd wilde maken als nr.1. Dat is dan goed gelukt. Beide kwartetten worden met verve gespeeld, alsof het Zimerman en de zijnen niet uitmaakt of Brahms beminnelijk was of een knorrepot. De vergelijking dringt zich op met het album Piano Quartets nos. 2 & 3 van pianist Lars Vogt en zijn vaste partners Christian (viool) en Tanja Tetzlaff (cello) en Barbara Buntrock (viola). Ook dat album bevatte slechts de Pianokwartetten 2 & 3. Dat het Eerste Kwartet hier ontbrak kwam omdat Vogt kort voor zijn 52ste verjaardag overleed. (HJ)