‘Ik kwam op mijn 15e van school en ben meteen in de bouw gaan werken. Op een gegeven moment kreeg ik de kans om bij de gemeente aan de slag te gaan, als ambtenaar. Ik zou een hoger salaris krijgen en een huisje. Maar ik heb het aanbod afgeslagen, zei dat het voor mij niet hoefde.

Jaren later gebeurde precies hetzelfde: ik bokste fanatiek en mocht trainer worden. Hiervoor moest ik wel een opleiding volgen. Omdat ik moeite heb met lezen en schrijven, heb ik ook deze kans aan me voorbij laten gaan. Dat doet tot op de dag van vandaag pijn. Ik heb een mooi leven, maar het had nóg mooier kunnen zijn.’

Uiteindelijk besluit Jan toch de stap te wagen: via het volwassenonderwijs leert hij schrijven. En nu heeft hij de smaak te pakken. Hij stuurt brieven aan zijn vrouw die hij al veel eerder had willen schrijven.