Na de huishoudschool koos Marina voor haar gezin. De administratie liet ze aan haar man over. ‘Boodschappen doen was een ramp. Als een merk van verpakking veranderde, was ik de klos. Dan kon ik het niet meer vinden en nam ik maar helemaal geen koffie mee naar huis.'

'Mijn wereld was erg klein. Het lukte me niet om straatnamen in te voeren in de navigatie. Ik durfde dus nooit ver van huis te gaan.'

'Het allerergste vind ik dat ik geen bijsluiters kon lezen. Mijn kinderen hadden toen ze klein waren last van zware astma, maar ik wist niet zeker of ik ze wel de juiste hoeveelheid medicijnen toediende. Ik zat bijna wekelijks op de astmapoli.’